Διαβάζω στο Wikipedia και γενικότερα σε websites πως οι κυριότερες φυλές ιστορικά στη Ρουάντα ήταν οι Τούτσι, οι Χούτου και οι Twa. Και πως οι Τούτσι είχαν την τάση να επιβάλλονται στις άλλες φυλές.
Σύμφωνα με την έρευνα και την έκθεση του Genocide Memorial Centre of Kigali, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά. Χούτου και Τούτσι ήταν μια διαβάθμιση μέσα σε όλες τις υφιστάμενες φυλές, με τους πρώτους να είναι χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων από τους δεύτερους. Οι διαφορές ανάμεσα στις φυλές δεν απέκλειαν τους μικτούς γάμους ή τις σχέσεις μεταξύ τους, ενώ με την αλλαγή του κοινονικοοικονομικού τους προφίλ οι άνθρωποι μπορούσαν να αλλάξουν στάτους (από Χούτου σε Τούτσι και τούμπαλιν).
Κι εδώ έρχεται για άλλη μια φορά να βάλει το χεράκι της η δύση για να … «εκπολιτίσει τους άγριους»: Βελγική αποικία και έπειτα από μια καλά μελετημένη προνομιακή αντιμετώπιση της ελίτ των Ρουαντιανών, ξαφνικά ορίζεται πως θα πρέπει να βγάλουν όλοι ταυτότητες στις οποίες να θα ορίζεται ξεκάθαρα πού ανήκουν. Κι εντελώς αυθαίρετα, Τούτσι θεωρείται κάποιος που έχει από δέκα γελάδια και πάνω (πόσοι να ήταν;;;) ενώ όλοι οι άλλοι θα είναι Χούτου. Επιπλέον η ταυτότητα αυτή δε μπορεί να αλλάξει με την αλλαγή στα οικονομικά κάποιου, αντίθετα η κατηγοριοποίηση περνάει ως παρακαταθήκη ΚΑΙ στα παιδιά τους!
Μα πόσο ΑΤΙΜΟΙ μπορεί να είναι οι άνθρωποι;
Σε αυτή την επιβολή όλοι έπαιξαν ρόλο: οι αποικιοκράτες, η εκκλησία, οι ίδιοι οι ντόπιοι με δράσεις/αντιδράσεις, η διεθνής διπλωματία, η διεθνής κοινότητα που επίσημα κοιτούσε αλλού δήθεν παραπλανημένη ενώ κάτω από το τραπέζι επηρέαζε καταστάσεις… τι να πει κανείς. Ένα μπουρδέλο.
Η γενοκτονία του 94 δεν ξεκίνησε έτσι στα καλά καθούμενα. Ήταν ένα πολύ καλά ενορχηστρωμένο σχέδιο που χτιζόταν για δεκαετίες, είχε δώσει δείγματα ότι θα σκάσει και όλοι γνώριζαν.
Και φυσικά δεν την πλήρωσαν αυτοί που την ενορχήστρωσαν ή την εκτέλεσαν. Την πλήρωσαν οι απλοί πολίτες, που είτε σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, είδαν κτηνώδεις δολοφονίες των δικών τους να συμβαίνουν μπροστά τους, αλλά ακόμα κι αυτοί που φανατίστηκαν από την προπαγάνδα τόσο πολύ, που άρπαξαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους (ματσέτες, χειροποίητα μαχαίρια, αυτοσχέδια σφυριά, ξύλα) και όποιον πάρει ο χάρος. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά (πόσο κτήνος μπορεί να είσαι για να σπας κεφάλια μωρών στον τοίχο ή μεταξύ τους), γέροι, νέοι χωρίς διάκριση, αλλά αποτελειωμένοι με τεράστιο μένος που δεν ταιριάζει σε απλούς πολίτες.
Είμαστε το χειρότερο ζωντανό είδος πάνω στον πλανήτη. Δεν αφήνουμε τίποτα όρθιο. Ούτε καν εμάς τους ίδιους.
a drama teacher in Rwanda 